วันอาทิตย์ที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

เพื่อตัวเราเอง


อยู่คนละฟากฟ้า มาฝากใจไว้ที่บูรพา

ตั้งใจที่จะศึกษาวิชาชีพครู

อยู่กันแบบพี่น้อง เราปองดองสามัคคี

รักกันหั้ยเหมือนรุ่นพี่ เราจะมีวันที่มั่นคง

หนักวันนี้จะดีในวันข้างหน้า เราจะเห็นคุณค่าเมื่อเราได้ดี

เหนื่อยก้อต้องทน สับสนก้อต้องปรึกษา

รุ่นพี่สอนเรามาหั้ยเรารักกัน

เหนื่อยก้อพร้อมจะยอมลำบากด้วยกัน แม้เรานั้น จะล้มคลุกคลานเท่าไหร่

พร้อมจะเดินก้าวไปด้วยจัยที่มั่นคง บอกกับเธออดทนเข้าไว้

เพื่อตัวเราเอง

ปล่อยให้ความรักค้นพบตัวคุณเอง

ปล่อยให้ความรัก ... ค้นพบคุณเอง

นั่นแหละถึงจะเรียกว่า ... ตกหลุมรัก

เพราะคุณไม่ได้บังคับตัวคุณให้เป็นไป แต่มันเป็นไปเอง

เมื่อคุณยอมรับใครบางคน

ในตัวตนและสิ่งที่เขาเป็น คุณจะประหลาดใจ

เมื่อเขาดีกว่า ที่คุณคาดหวังไว้มาก

ความรัก ... คือการรักและยอมรับ ทั้งข้อดีและข้อเสียของเขา

โชคดี ... คือผู้ชายได้เป็นคนรัก คนแรกของผู้หญิง

ที่โชคดีกว่านั้น คือผู้หญิงได้เป็นคนรักคนสุดท้ายของผู้ชาย

คุณจะได้รับรู้ว่าคน ๆ หนึ่งมีความหมายกับคุณมากเพียงไร

ก็เมื่อคุณตื่นขึ้นและพบว่า ... คุณได้สูญเสียใครคนนั้น

ที่คุณเคยคิดว่า ... ไม่มีความหมายกับคุณเลยไปเสียแล้ว

รัก ... คือการมองตัวคุณผ่านสายตาของคนอื่น

และค้นหาตัวคุณในหัวใจของคนนั้น เมื่อคุณรักแล้ว

คุณก็จะรักตลอดไป สำหรับสิ่ง ที่คุณอาจจะคิดหลบหนี

แต่หัวใจคุณ เก็บมันไว้ตลอดเวลา

การปล่อยมันไป ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่จะเหนี่ยวรั้งไว้ ก็ยากเย็น

ความเข้มแข็งไม่ได้วัดที่ว่า ... สามารถเหนี่ยวรั้งมันไว้

แต่อยู่ที่ สามารถปล่อยมันไปต่างหาก

ผู้ชายพร้อมที่จะเสียสละความรัก เพื่อจะได้ปกครองโลก

แต่ผู้หญิง ... พร้อมที่จะตัดใจจากโลก เพื่อที่จะได้อยู่กับคนที่มีค่าพอ ให้เสียสละ

มันปวดใจเมื่อได้เห็นคนที่คุณรัก มีความสุขอยู่กับคนอื่น

แต่มันจะเจ็บปวดกว่า... ที่ได้รู้ว่า เขาไม่มีความสุขเลยเมื่ออยู่กับคุณ

"ความรักคือการค้นพบตัวเราเองในตัวผู้อื่น และยินดีที่จะจำได้ว่าเป็นตัวของเราเองด้วย"

วันเสาร์ที่ 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

สายลม






เนื้อเพลง : สายลม

ไม่รู้ว่านานเท่าไร ที่ฉันและเธอห่างไกลตั้งแต่วันนั้น
อยากขอแค่เพียงสักวัน ให้เราได้มาพบกันเหมือนวันเก่า
แม้ไม่อาจเป็นดั่งใจที่ต้องการ เราต่างรู้
คงไม่นานเกินเฝ้ารอ จะจำไว้เสมอ
เมื่อใดที่สายลมพัด ดั่งมีความรักมาช่วยปลอบความเหงาใจ
ไม่ว่าตัวเธออยู่ไหน ลมจะเป็นเหมือนใจที่ห่วงใยกัน
เพราะรักแท้ก็เหมือนลมที่โอบกอดฉัน
แม้มองไม่เห็นแต่ฉันรู้สึกถึงเธอ
แค่นึกว่าได้เจอกัน หรือว่าพบในฝัน ฉันก็สุขใจเหลือเกิน
ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอ จะเป็นแบบเดิมและคิดถึงกันหรือเปล่า
แม้ไม่อาจเป็นดั่งใจที่ต้องการ เราต่างรู้
คงไม่นานเกินเฝ้ารอ จะจำไว้เสมอ
เมื่อใดที่สายลมพัด ดั่งมีความรักมาช่วยปลอบความเหงาใจ
ลมจะพัดมาจากทิศใดก็ตาม
สายลมเป็นดั่งเป็นสายใยเชื่อมใจเราไว้ไม่ขาด
ให้เราผูกพันแม้ต้องห่างไกล
ไม่ว่าตัวเธออยู่ไหน ลมจะเป็นเหมือนใจที่ห่วงใยกัน
เพราะรักแท้ก็เป็นเหมือนลมที่โอบกอดฉัน
แม้มองไม่เห็นแต่ฉันรู้สึกถึงเธอ
แม้มองไม่เห็นแต่สัมผัสได้เสมอ…

วันเก่าๆ

เห็นน้องๆมารายงานตัวแล้วนึกถึงตัวเองจัง

จาปีแล้วหรอนี่ เรียนผ่านไปเร็วจัง

จาอยู่ ปี 2 แล้วหรอไม่อยากจะเชื่อ...

ตอนนั้นที่มานะ อากาศก็ร้อน คนก็เยอะ ทำไรไม่ถูก

เอะอะก็ป๊ะอย่างเดียว ซื้อเสื้อผ้าก็คนมากมาย

เอวก็เล็กมากมาย อยู่ไปอยู่มา ไหงเพิ่มขึ้นได้ขนาดนี้อ่ะ

55555 เป็นเพราะกินดึกๆตอนช่วงรับน้อง

แล้วทำไงก็ไม่ลง

วันศุกร์ที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

ครั้งหนึ่งใน 1 ปี

นานทีที่จะได้แต่งตัวแบบนี้
หลายคนไม่เคยเห็น
แปลกตาไปอีกแบบ 1 ปีมีครั้งก็งี้แหละนะ
ต้องเต็มที่กับมันหน่อย.....
5555555

วันอังคารที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

1.. ความรัก คือ โชคอย่างหนึ่ง เพราะใช่ว่าทุกคนจะมีได้
2.. ความรัก เป็นได้ทั้งมือเเละผ้าพันเเผลเวลาเสียใจ
3.. ความรัก คือ สิ่งเติมเต็มให้ชิวิตไม่รู้สึกขาดอะไรไปอย่างนึง
4.. ความรัก คือ ความหวัง กำลังใจ เเละศรัทธาในกันเเละกัน
5.. ความรัก มีความลับอยู่อย่างหนึ่งว่า ไม่ได้รักในสิ่งที่ทำให้เรามีความสุขเเต่มีความสุขในสิ่งที่เรารักต่างหาก

วันพฤหัสบดีที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

valentine

"The course of true love never ran smooth.
But if you can hold to the course,
you can surmount the obstacles that life puts in theway"
"ความรักย่อมมีอุปสรรค แต่อุปสรรคจะทำให้รักเรา มีความหมายมากขึ้น"
เช็กสเปียร์

ประวัติวันวาเลนไทน์

.. วันวาเลนไทน์ ..
วันวาเลนไทน์ นั้นมีมาตั้งแต่สมัยจักรวรรดิโรมัน ในกรุงโรมสมัยก่อนนั้น วันที่ 14 กุมภาพันธ์ จะเป็นวันเฉลิมฉลองของจูโน่ ซึ่งเป็นราชินีแห่งเหล่าเทพและเทพธิดาของโรมัน ชาวโรมันรู้จักเธอในนามของเทพธิดาแห่ง อิสตรีและการแต่งงาน และในวันถัดมาคือวันที่ 15 กุมภาพันธ์ ก็จะเป็นวันเริ่มต้นงานเลี้ยงของ Lupercalia การดำเนินชีวิตของเด็กหนุ่มและเด็กสาวในสมัยนั้นจะถูกแยกจากกันอย่างเด็ดขาด แต่อย่างไรก็ตาม ยังมีประเพณี อย่างนึง ซึ่งเด็กหนุ่มสาวยัง สืบทอดต่อกันมา คือ คืนก่อนวันเฉลิมฉลอง Lupercalia นั้นชื่อของเด็กสาวทุกคนจะถูกเขียนลงในเศษกระดาษเล็ก ๆ และจะใส่เอาไว้ในเหยือก เด็กหนุ่มแต่ละคนจะดึงชื่อของเด็กสาวออกจากเหยือก แล้วหลังจากนั้นก็จะจับคู่กันในงานเฉลิมฉลอง บางครั้งการจับคู่นี้ ท้ายที่สุดก็จะจบลงด้วยการ ที่เด็กหนุ่มและเด็กสาวทั้งสองนั้นได้ตกหลุมรักกันและแต่งงานกันในที่สุดภายใต้การปกครองของจักรพรรดิคลอดิอุสที่สอง (Claudius II) นั้น กรุงโรมได้เกิดสงครามหลายครั้ง และคลอดิอุสเองก็ประสบกับปัญหาในการที่จะหาทหารจำนวนมากมายมหาศาลมาเข้าร่วมในศึกสงคราม และเขาเชื่อว่าเหตุผลสำคัญก็คือ ผู้ชายโรมันหลายคนไม่ต้องการจากครอบครัวและคนอันเป็นที่รักไป และด้วยเหตุผลนี้เอง ทำให้จักรพรรดิคลอดิอุสประกาศให้ยกเลิกงานแต่งงานและงานหมั้นทั้งหมดในกรุงโรม ถึงกระนั้นก็ตาม ยังมีนักบุญผู้ใจดีคนหนึ่งซึ่งชื่อว่า ท่านนักบุญ " วาเลนไทน์ " ท่านเป็นพระที่กรุงโรมในสมัยของจักรพรรดิคลอดิอุสที่สองท่าน นักบุญ วาเลนไทน์ และนักบุญ มาริอุส ได้จัดตั้งกลุ่มองค์กรเล็กๆ เพื่อช่วยเหลือชาวคริสเตียนที่ตกทุกข์ได้ยากเหล่านี้ และได้จัดให้มีการแต่งงานของคู่รักอย่างลับๆด้วย และจากการกระทำเหล่านี้เอง ทำให้ นักบุญ วาเลนไทน์ ถูกจับและถูกตัดสินประหารโดยการตัดศรีษะ ในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ประมาณปีคริสต์ศักราชที่ 270 ซึ่งถือเป็นวันที่ท่านได้ทนทุกข์ทรมานและเสียสละเพื่อเพื่อนมนุษย์